برنامه های کاربردی هوش مصنوعی به شرکت های سازنده خودرو کمک می کنند تا امکانات جدیدی را توسعه دهند. چرا که چه در تولید، چه در خدمات، چه در فروش و یا بازاریابی، داده ها پایه و اساس فرآیندهای کسب و کار دیجیتالی جدید را تشکیل می دهند.
اما وجود هوش مصنوعی در خودروها به چه معناست؟
در واقع، هیچ هوش مصنوعی، به صورت نوعی مغز مصنوعی تعبیه شده در ماشین ها وجود ندارد! هوش واقعی، قبل از هر چیز، نیازمند وجود نوعی خودآگاهی فردی است. چیزی که تا کنون ماشین ها امکان آن را نداشته اند.
وقتی از هوش مصنوعی صحبت می کنیم، منظورمان بخشی از علوم کامپیوتر است که با یادگیری ماشین سروکار دارد. به طور کلی، هوش مصنوعی هر جا که رایانه‌ها مسایل پیچیده‌تر را حل و پاسخ‌های صحیح را ارائه می‌دهند، حضور دارد. در خودروهای فعلی، اینها رایانه های گفتاری و سیستم های ناوبری هستند.
متخصصان کامپیوتر برنامه هایی را برای آموزش توانایی های شناختی به رایانه های ماشین توسعه می دهند. این آموزش ها شامل دیدن، شنیدن و برنامه ریزی است.
رانندگی خودکار برای همه
هوش مصنوعی مهمترین عامل در رانندگی خودکار است. در آینده، ماشین‌های روباتی باید تصمیم بگیرند که چگونه رانندگی کنند و مهمتر از همه، در شرایط خاص چگونه واکنش نشان دهند.
آیا باید جلوی مانعی ترمز کنند یا راه را کج کنند؟ اگر یک عابر پیاده به خیابان قدم بگذارد، ماشین، با هوش مصنوعی خود باید فوراً - و حتی در حالت ایده آل پیشاپیش - تشخیص دهد که عابر پیاده می‌خواهد از جاده عبور کند و تا حد سکون ترمز کند.
اما هوش مصنوعی در حال حاضر در خودروهای معمولی، یعنی غیر خودران ها هم استفاده می شود. با سیستم‌هایی مانند کنترل صوتی، سرگرمی یا سیستم‌های ناوبری، هوش مصنوعی امروزه از راننده پشتیبانی می‌کند؛ مانند سیستم MBUX مرسدس. این برنامه می تواند به خاطر بیاورد که راننده ماشین چه روز و چه ساعتی با شخص خاصی تماس می گیرد یا مسیر خاصی را می رود. سپس شماره تلفن یا خیابان را به راننده پیشنهاد می کند.
تشخیص گفتار برای کنترل اطلاعات ال سی دی خودرو و تشخیص تصویر برای تشخیص خودکار علائم راهنمایی و رانندگی، که در سیستم‌های کمک راننده استفاده می‌شود، نیز مبتنی بر هوش مصنوعی هستند.
رانندگی خودکار تنها یکی از حوزه‌هایی است که انتظار می‌رود در آینده از هوش مصنوعی استفاده کند. سایر سیستم های کمکی نیز باید بتوانند با هوش مصنوعی کار کنند. سازنده چینی Byton در حال برنامه ریزی یک سیستم باز کردن قفل خودرو با استفاده از تشخیص چهره است. کابین‌های هوشمند باید از دوربین‌ها استفاده کنند تا تشخیص دهند راننده به کدام دکمه‌ها نیاز دارد و سپس آنها را نمایش دهد. به این ترتیب داشبورد خلوت تر و مرتب تر می شود!
وسایل نقلیه امروزی واقعا باهوش هستند. به لطف هوش مصنوعی، آنها سه برابر سریعتر از انسان ها محاسبه می کنند. بیایید ببینیم که چگونه هوش مصنوعی صنعت خودرو را راحت تر و ایمن تر می کند.
خودروهای آینده به طور مستقل محیط خود را درک خواهند کرد و با کامپیوترهای مجهز به هوش مصنوعی واکنش های صحیحی نشان خواهند داد. آنها تمام اطلاعاتی را که جمع آوری می کنند به هم وصل کرده و سپس تصمیم می گیرند. همچنین یاد می‌گیرند که از داده‌های قبلا ذخیره شده برای پیش‌بینی وضعیتی که پیش خواهد آمد استفاده کند. به عنوان مثال، اگر توپی در خیابان از بین ماشین‌های پارک شده بغلتد، کودکی ممکن است به دنبال آن بدود؛ بنابراین ماشین برای احتیاط ترمز می‌کند.
هر خودرویی که دارای رایانه ماشین هوش مصنوعی است، داده‌های جدیدی را جمع‌آوری می‌کند. به عنوان مثال، در مورد ترافیک اطراف، وضعیت جاده یا موانع ترافیکی و این داده ها به صورت ناشناس، در یک پایگاه داده عظیم ذخیره می شوند.
پس از اینکه الگوریتم های موجود داده ها را به طور گسترده تحلیل کردند، خروجی آن در دسترس همه خودروهای هوشمند دیگر قرار می گیرد و در هر موقعیت رانندگی، هوش مصنوعی می‌تواند از تجربه میلیون‌ها خودروی دیگر استفاده کند تا در کسری از ثانیه تصمیم درست را بگیرد.
نگاه تیزبین
با فناوری های مدرن هوش مصنوعی، وسایل نقلیه می توانند اشیاء و مهمتر از همه، منطقه قابل تردد را در فاصله 50 متری تشخیص دهند و همچنین محیط اطراف را با وضوح بالای 1280 در 960 پیکسل و به صورت سه بعدی، با کنتراست قوی و رنگی مشاهده و ضبط کنند.
در پی این مرحله مرحله تعیین کننده بعدی دنبال می شود: رایانه ماشین هوش مصنوعی این اطلاعات تصویری را با حداکثر سرعت پردازش می کند و آن را با سایر داده های جمع آوری شده از بیش از 40 حسگر - به عنوان مثال، سیگنال های رادار یا اولتراسونیک - ترکیب می کند تا تصویری کلی از محیط اطراف ایجاد کند. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که تا 90 درصد از تمام تصادفات مربوط به صدمات شخصی ناشی از خطای انسانی است، جایی که اتوماسیون می تواند در کاهش آن کمک کند.
ترمزها قوی تر می شوند
باز هم، کامپیوتر دارای هوش مصنوعی در آن محوریت دارد. این رایانه تمام داده های دریافتی از دوربین ها یا حسگرهای رادار را تجزیه و تحلیل می کند، بر اساس الگوهای از قبل ذخیره شده تصمیم گیری می کند و سپس به سیستم ترمز سیگنال می دهد تا ماشین بایستد.
در خودروهای خودران دو سیستم ترمز مستقل وجود دارد: برنامه پایداری الکترونیکی (ESP) و تقویت کننده ترمز الکترومکانیکی iBooster. فقط 192 میلی ثانیه - کمتر از دو پلک زدن - طول می کشد تا در صورت توقف اضطراری، قدرت ترمز به طور کامل فعال شود.
بلاک چین در صنعت خودروسازی
فناوری بلاک چین، به بیان ساده، فهرستی دائمی و قابل گسترش از رکوردهایی است که به شکل یک زنجیره به یکدیگر مرتبط هستند. رمزگذاری آنها را برای صنعت خودرو بسیار ایمن و لذت بخش می کند. به روز رسانی در لحظه، چنین مجموعه داده های گسترده ای از اطلاعات را به یک معدن طلای واقعی برای صنعت قطعات خودرو تبدیل می‌کند. به عنوان مثال، متخصصان می‌توانند رایانه‌های هوش مصنوعی را آموزش دهند تا ایمن‌ترین، کم‌مصرف‌ترین، یا بهترین چرخ‌ها و لاستیک‌ها را برای هر وسیله نقلیه تشخیص دهند.
مثلا، فولکس واگن در حال توسعه سیستمی است که در آن می توان مسافت پیموده شده را به طور دقیق دنبال و بدون تغییر ذخیره کرد. این کار برای جلوگیری از دستکاری در کیلومتر شمار است. همچنین پورشه در حال کار بر روی سیستمی است که تنها برای افراد خاصی یک رمز مجازی اضافه کند که می‌توانند برای روشن کردن و راندن خودرو از آن استفاده کنند، اما هکرها و سارقان بدون این رمزها نمی توانند وسیله نقلیه را روشن کنند.
آیا هوش مصنوعی اتومبیل ها را به ربات تبدیل می کند؟
هوش مصنوعی در حال حاضر در بیشتر خودروهایی که دستگاه‌های مسیریابی یکپارچه دارند و تقریباً همه گوشی‌های هوشمند در حال کار است. تشخیص گفتار دستیارانی مانند سیری اپل یا الکسای آمازون با هوش مصنوعی انجام می‌شود. هوش مصنوعی آنچه را که شخص می گوید می فهمد، سپس فکر می کند و با یک عمل به آن واکنش نشان می دهد.
برنامه های مسیریابی نیز با در نظر گرفتن حجم ترافیک در مسیرهای مختلف، برای یافتن یک مسیر بهینه، از هوش مصنوعی استفاده می کنند. البته این باعث نمی شود که آنها به روبات های جنگنده بیگانه مانند فیلم ترمیناتور تبدیل شوند. ماشین ها فقط به اندازه برنامه هایشان و بنابراین برنامه نویسانشان خوب هستند. در حال حاضر یک ماشین هوشیاری خود را توسعه نمی دهد و نمی تواند برای خود برنامه بنویسد.
